Honda CBF1000, Suzuki Bandit 1200s en de Yamaha FZ1 Fazer

een verzameling testrapporten
Gebruikersavatar
Jos J. Heiloo
50 kW
Berichten: 49
Lid geworden op: di 02 nov, 2004 0:06
Locatie: Purmerend
Contacteer:

Honda CBF1000, Suzuki Bandit 1200s en de Yamaha FZ1 Fazer

Bericht door Jos J. Heiloo »

MULTITEST: Honda CBF1000, Suzuki Bandit 1200s en de Yamaha FZ1 Fazer (d.d. vrijdag 16 juni 2006) http://www.motorfreaks.nl/2006/multitest-toersport.html

Zonder de juiste ingrediënten is het moeilijk om iets lekkers op tafel te zetten. Het is de basis van een recept en zonder goede basis geen goed resultaat. En dit geldt niet alleen voor een maaltijd, ook voor een vergelijkingstest is het essentieel. Maar net zoals met koken is het mogelijk om met dezelfde basis verschillende kanten op te gaan. Wordt het een standaardcombinatie of worden de stoute schoenen aangetrokken? Er wordt een mix van ingrediënten gebruikt waarvan eerst gedacht werd dat ze niet bij elkaar zouden passen. Voor vandaag staat een Japanse maaltijd op het menu: te weten de Honda CBF1000, Suzuki Bandit 1200s en de Yamaha FZ1 Fazer.
Menu
Op de menukaart zullen deze drie motoren al snel bij elkaar worden gezet, ze worden tenslotte in hetzelfde segment geplaatst. Maar ook de indeling voor het multifunctionele gebruik ligt op papier dicht bij elkaar. Neem daarbij dat ze ook nog eens alledrie zijn uitgerust met een tophalf en ongeveer dezelfde motorinhoud en je hebt de basis voor de gerechten. Maar een nadere inspectie laat zien dat het toch niet dezelfde ingrediënten zijn. Er zijn al wat verschillen in hoe de fabrikanten hun eigen motor benoemen, de inhoud en prestaties op papier van het motorblok verschillen en ook zitten er verschillen in de toegepaste techniek. Tijd om te gaan proeven van deze gerechten, want het is net zoals met eten: pas als je hebt geproefd kan je er pas echt van zeggen hoe het smaakt.

Wat de boer niet kent dat eet hij niet

Voor Motorfreaks zijn de CBF1000, Bandit 1200S en de FZ1 Fazer geen onbekende motoren. In maart konden we al de bevindingen van Ed Smits met Honda CBF1000 in Griekenland lezen, klik hier. In een natte Duitse Eifel vond de introductie van de Suzuki Bandit 1200S plaats, waar ondergetekende bij was en het relaas hier te lezen is. Onlangs konden we nog de ervaringen van Robert-Jan op de Yamaha FZ1 Fazer nog lezen, wat hier terug is te vinden. Allemaal recent dus nog en ook met dezelfde modellen als nu in deze vergelijkingstest. Om nu dan ook niet gelijk daarvan alles weer te herhalen zijn de "algemene" aspecten van deze motoren dan ook daar terug te vinden. Een stuk interessanter is het om gelijk deze motorfietsen naast elkaar te zetten.

Termen
En dat naast elkaar zetten gaat goed. Al is het al gelijk in het begin moeilijk om er een naam aan te geven. Nu hebben wij deze test maar even toersport genoemd, maar het had ook gemakkelijk "allrounder" test kunnen worden genoemd of "semi-nakeds" of... tja, verzin het maar want het lijkt of wel bijna alles kan. Het zijn motoren waarbij de nadruk ligt op het "all-purpose". Dagelijks woon- werkverkeer, rustig rondtoeren, sportief onderweg of mee op vakantie gaan, waar ook nog het nodige comfort aanwezig bij is. Zo worden ze door de fabrikanten neergezet: je kan het er allemaal mee. En daarvoor heeft elke fabrikant weer zijn eigen term gebruikt. Afhankelijk waar dezelfde fabrikant de insteek voor hun eigen "toersport" de nadruk op heeft gelegd. En bij deze insteek is gelijk al wel op te maken dat de Yamaha wat meer richting het sportieve aspect gaat en de Honda en Suzuki meer richting het multifunctionele.

Tweedeling
Nu zijn het wel drie motoren in deze test, maar met een regelmaat is er een 2 tegen 1 situatie. Neem bijvoorbeeld het motorblok; zowel de Fazer als de CBF1000 hebben een inhoud van 998cc, terwijl de Bandit er 1157 heeft. Bij het vermogen zijn het juist weer de Bandit en de CBF die gelijk opgaan met beide een opgegeven waarde van 98 paardenkrachten en de Fazer er 150 tot haar beschikking heeft. Ook met de toegepaste techniek is de tweedeling aanwezig. Alledrie zijn weliswaar voorzien van een vier-in-lijn motorblok, maar de Suzuki maakt gebruik van lucht en olie, terwijl de Honda en Yamaha daar vloeistof voor hebben. Voor de benzinetoevoer maken de CBF en de FZ1 gebruik van injectie en doet de Bandit het nog "ouderwets" met carburateurs. Ook heeft de Suzuki met vijf versnellingen er één minder dan de Honda en de Yamaha die er zes hebben.

Presentatie

De Honda CBF1000 is van deze drie motoren de enige die echt nieuw is. De Suzuki Bandit 1200 en de Yamaha FZ1 zijn beide al langer op de markt, maar zijn voor 2006 behoorlijk vernieuwd. Het is dan ook de CBF die voor het oog toch de minst moderne uitstraling heeft. Vooral het kontje van de Honda viel bij ons wat minder in de smaak. Het is natuurlijk maar net wat de persoonlijke voorkeur heeft. De achterkant van een scooter kwam regelmatig in ons hoofd op als we naar de Honda keken. Bij de Fazer is één van de aandachttrekker toch wel de grote, imposante uitlaat. De Bandit is misschien wat minder opvallend, tenzij je de - zoals in ons geval - de grijs metallic uitvoering hebt. Dan is het frame in een rode kleur gespoten. Bij de overige kleuren is het frame in dezelfde kleur gespoten als de tank en kuip. Alledrie zijn ze voorzien van een tophalf, of zoals Honda mooi benoemt "semi-naked". Mocht je trouwens liever compleet naakt willen rijden, dan is zowel de Bandit als de Fazer ook zonder tophalf te verkrijgen. Voor de Nederlandse liefhebbers van een naakte Bandit is het helaas zaak om bij de buren te gaan shoppen.

Het kost geen moeite om aan het dashboard te zien op welke motor je zit.

Opmaak
Bij de dashboarden zijn tussen de drie motoren de nodige verschillen aanwezig. De Fazer en de Bandit maken beide gebruik van een analoge toerenteller en een digitaal display voor de overige zaken. Beide zijn goed afleesbaar en alle nodige en basisinformatie is terug te vinden. Het design van de Bandit leverde alleen een verdeeldheid op. Dit zijn twee ronde "klokken", afgewerkt met chromen ringen. Sommige onder ons vinden dit minder geslaagd en "too much", uit de tijd als het ware. Maar smaken verschillen nu eenmaal. Ondergetekende vond het bijvoorbeeld wel weer wat hebben. De CBF is geheel analoog. Ook daarin verschillen de smaken, maar wel is het wennen als je de snelheid die je rijdt probeert af te lezen. Vooral nadat onderling werd gewisseld van motorfiets, was het vaak goed moeten kijken op de Honda hoe hard er werd gereden want dat was regelmatig niet in één oog opslag duidelijk. Eenmaal "gewend" werd dat gemakkelijker

Verstelbaar
Om zoveel mogelijk mensen de motor een comfortabele zit te geven, is bij de CBF en de Bandit het zadel in hoogte verstelbaar, bij de Fazer is dit niet mogelijk. De houding op de FZ1 is daarbij ook de meest sportief ingestelde van de drie. De stepjes zijn wat hoger geplaatst en je zit ook iets meer voorover. Op zowel de Honda als de Suzuki is de houding meer rechtop. Met het brede zadel van de CBF en rechte houding wil je nog wel eens een "verkeerde" houding aannemen, waardoor je redelijk snel last van je onderrug kan krijgen. Het zadel van de Bandit is veel smaller en ook de tank is tussen de benen is het minst breed van de drie. Bij langere ritten is op de Suzuki wel het achterwerk voelbaar. Ondanks de meer sportievere houding van de Yamaha, is het juist deze motor tijdens de langere ritten het meest comfortabel qua zit en qua houding.

Fast Food
Een ander aspect voor het comfort is de windbescherming. En ook op dit gebied is ongeveer een zelfde uitkomst; wederom is het op de Fazer goed toeven. Zonder al te veel moeite is het gemakkelijk om met hoge snelheid te rijden, zonder dat er helemaal achter het kuipje hoeft te worden weggedoken. Snelheden boven de 200 kilometer per uur wat langere tijd volhouden zijn dan ook geen probleem. Op de CBF is het ook nog wel aardig te doen, maar in vergelijking met de Fazer is het toch al weer wat minder. De Bandit blijft op dit gebied toch wel een beetje achter. Vooral de schouders "vangen" de nodige wind op. Het is nog wel uit te houden en zeker niet zo dat je niet boven de 200km/u kan rijden, maar het is minder prettig en comfortabel dan op de andere twee en dus is het minder lang vol te houden om met een hogere snelheid te rijden.

De smaak
Met maar liefst 50 paardenkrachten meer, ligt het in de lijn van verwachtingen dat de Fazer ook het snelst en sportiefst van de drie is. En deze verwachting komt ook uit, tenminste zolang er al wordt gereden. De topsnelheid is zeker het hoogst van de drie, zoals we hebben ondervonden op de Duitse Autobahn. Ook met accelereren staat de Fazer goed haar mannetje, maar daar speelt wel het aantal toeren in mee. Met een licht teruggetuned R1 blok heeft het ook het karakter dat vooral de kracht ligt in het hogere toerengebied. Wordt in het juiste werkgebied gereden, dan zijn de Honda en de Suzuki tot achtervolgen aangewezen. Staat de naald van de toeren in het middengebied dan gaat het in het begin nog gelijk op, waarbij de CBF het langst met de Fazer mee kan oprijden. De Bandit is vooral sterk in de lagere toeren. Bij accelereren uit stilstaand gaat het dan ook erg vlot, waarbij zowel de Honda als Yamaha nog goed volgen om als er hogere toeren worden bereikt - zoals ze het zo mooi bij wielrennen zeggen - erop en erover te gaan.
Kauwen
Het beeld van de vermogensafgifte laat zich ook duidelijk zien in het straatbeeld. In stadsverkeer ben je eerder geneigd om te schakelen met de Fazer om wat hoger in de toeren te blijven rijden en meer trekkracht tot je beschikking te hebben. Ook voor een snelle inhaalactie zal een tandje terugschakelen het devies zijn. Op zowel de Bandit als de CBF1000 is dit veel minder van belang. Het helpt natuurlijk altijd wat, maar het hoeft niet als je het niet wilt. Gewoon lekker schakellui rijden. Sterker nog, met een beetje geluk hoef je zelfs bijna helemaal niet te schakelen.

In de hoogste versnelling een stadje in rijden en zolang er niet gestopt hoeft te worden hoeft er bijna ook niet geschakeld te worden. Dit kan met de Suzuki maar vooral met de Honda. Zolang de banden rollen lijkt het niet uit te maken in welke versnelling je rijdt op de CBF.
Ambiance
Op wat voor motor je ook rijdt, de meeste charme en genot ligt toch niet in de stad of op de snelweg. Het wordt pas interessant als er mooie wegen met lange, snelle bochten zijn of juist korte, scherpe varianten en als het even kan ook nog door bergen en dalen. Zeker bij motoren in dit segment zal het een genot moeten zijn. Met een bestemming in Duitsland tijdens deze test, zijn we naast de steden en snelwegen ook dit soort wegen tegen gekomen. En met alledrie maakt het ook niet zoveel uit op wat voor soort weg we ons bevinden. Vooral de Fazer en de CBF voelen erg stabiel en koersvast aan onder bochtige omstandigheden. In langzame bochten heeft de Bandit de neiging om lichtjes met voorwiel de bocht te willen invallen. Met de "kracht" van de Suzuki vooral onder in de toeren, is wel gemakkelijk om de motor uit de bocht te accelereren. Helemaal als het een scherpe bocht heuvel op is. Bij de Fazer is het dan veel meer van belang om niet te laag in de toeren te rijden.

Pittige kost

Op het gebied van de vering liggen deze drie deelnemers behoorlijk ver uit elkaar. Het begint al bij de gebruikte vering en dan met name de instelmogelijkheden. De CBF is bijvoorbeeld alleen aan de achterkant beperkt instelbaar. De Bandit heeft al wat meer mogelijk door onder andere ook aan de voorkant beperkt instelbaar te zijn. De Fazer is het dit gebied het uitgebreidst. Zowel voor als achter is de vering compleet instelbaar. Daarbij voelt de vering ook het meest sportief aan. In vergelijking met de Honda en de Suzuki is de afstelling van de Yamaha zelfs hard te noemen. Toch is er nog veel comfort, voelt de motor in bochten goed aan en worden oneffenheden goed verwerkt. De CBF is duidelijk het zachts van de drie afgesteld. Op strak asfalt en in de bochten is dit deze afstelling comfortabel. Wordt het asfalt van minder goede kwaliteit dan neemt ook het comfort af. Volgen oneffenheden zich snel op of liggen ze in bochten dan wordt het zelfs onprettig. De Bandit zit qua afstelling tussen de Yamaha en de Honda in. Dit geldt ook voor het verwerken van de oneffenheden.





ABS komt op steeds meer motoren voor en bij motoren in dit segment 'verwacht' je deze ontwikkeling ook. De CBF waar wij op hebben gereden was ook met dit systeem uitgerust en is een optie voor deze motor. Ook de Bandit is als ABS uitvoering te krijgen. Deze optie is niet aanwezig voor de Fazer. Zoals bij de hele insteek is ook hier weer dat de Yamaha beschikt over de meest sportieve remmen. Deze zijn, net als bij het vorige model, ook 'meegenomen' van de R1. Er is een zeer goede vertraging en een goede feedback. De vertraging van de remmen op de Honda zou iets meer kunnen zijn, maar verder zijn deze ook goed te noemen. De ABS samen met CBS (Combined Braking System) doet ook goed zijn werk. De stoppers van de Bandit voldoen ook. Ze blinken niet uit in vertraging - zoals de Fazer - maar zijn redelijk doseerbaar. Bij stevig remmen geven ze wel iets onbalans in de motor. Geen probleem wel voelbaar.

Oprispingen
Wat niet voelbaar is bij de Bandit, is de injectie. Niet zo vreemd aangezien de Suzuki nog met carburateurs is uitgevoerd. Hierdoor is er nog wel een choke aanwezig die met koude temperaturen dan ook gebruikt moet worden. De Fazer en de CBF zijn beide uitgerust met injectie. Choke is dan niet meer nodig, maar alles heeft zijn voor- en nadelen. Met starten is het misschien minder 'gedoe', maar een 'nadeel' is dat injectie vaak een stuk gevoeliger of voelbaarder is. Zeker continu wisselen tussen carbs en injectie valt op dat de Suzuki erg soepel is met nog een goede respons op het gas. De Yamaha heeft ook een zeer directe gasrespons maar het gaat ook allemaal wat abrupter. Het lijkt dan ook snel op een 'aan-uit' reactie wat optreedt. Ook de Honda reageert direct op het gas, in bepaalde toerengebieden en op constante snelheid rijden is de injectie lichtjes te voelen.

Wijnkaart
Ook de benzineconsumptie wordt vaak in verband gebracht met wel of geen injectie. Nu zijn het drie verschillende motorfietsen dus kan er niet zomaar iets geconcludeerd worden uit het verbruik tussen deze drie en of er verschil in verbruik zit als er nog 'ouderwets' carburateurs worden gebruikt of injectie. Wel zijn ze 'gewoon' onderling te vergelijken. En wat dat betreft liggen ze erg dicht bij elkaar. Tenminste bij redelijk "normaal" gebruik. Ondanks dat het waarschuwingslampje voor reserve bij de Fazer erg vroeg aan gaat, is er dan nog niet echt een groot verschil met de andere twee. Verschil zit hem dan wel dat de CBF en de Bandit ongeveer gemiddeld verbruiken en de Fazer dus al bijna op het zuinigste zit. Zo op papier lijkt er het bij de Honda en de Suzuki gelijk op te gaan. De Bandit is echter wel wat wisselvalliger in het verbruik - of anders gezegd gevoeliger voor de gashand - waardoor bij het sportiever rijden het gemiddelde wat naar beneden gaat. De CBF is wat constanter, wat misschien ook weer past bij het meer "neutrale" karakter.

Verbruik Honda CBF1000 Suzuki Bandit 1200S Yamaha FZ1 Fazer
Hoogst 1:14.2 1:14.6 1:12.0
Laagst 1:18.0 1:18.4 1:16.7
Gemiddeld 1:17.0 1:16.6 1:14.9

Het toetje
Nu zal het circuit niet de eerste plek zijn, waar je dagelijks met deze toersport motoren zal rijden. Maar zoals de fabrikanten zelf ook al aangeven is sportief rijden met deze motoren ook mogelijk. En waar zijn die aspiraties het best te ondervinden? Juist, op het circuit. Laten we ons nu net tijdens deze test bevinden op de testbanen van Continental banden, het Contidrom in Duitsland. Niet alleen voor de sportieve aspecten van deze motoren is rijden op een circuit een juiste plek, ook voor de 'normale' eigenschappen is het een juiste omgeving om vergelijkingen te kunnen maken. Karaktertrekken komen namelijk overal voor en niet alleen op het circuit.
Flamberen
Het mag duidelijk zijn dat met de sportieve insteek en specificaties de Fazer zich al snel thuis voelt op het circuit. Met de harde vering, de 150 pk en goede stoppers komen de gedachtes aan een R1 al snel terug. 'Even' hard doorhalen op het korte rechte stuk, door de korte bochtencombinaties of de langere doorhalers, de Yamaha is zeer koersvast en in de bochten is er genoeg grondspeling voordat de slijtbouten het asfalt raken. Met het wat meer hoogtoerige karakter van de Fazer is het toerengebied - waarin wordt gereden - belangrijk om in de gaten te houden. Eén of meer versnellingen te hoog zitten en uit een bocht accelereren gaat wat moeizamer. Ook is de injectie of de zeer directe gasrespons duidelijk aanwezig.

Dame Blanche
De Bandit is een stuk vergevingsgezinder als het aankomt op in welke versnelling een bocht wordt genomen. Daar is het misschien juist eerder dat er misschien teveel toeren wordt gedraaid, waardoor er sneller bij het uitkomen van de bocht opgeschakeld moet worden om voldoende trekkracht te behouden. De remmen zijn wat minder berekend op circuitgebruik. Bij stevig tot hard aanremmen komt er vooral aan de voorkant enige onbalans in de motor. De rechtuitstabiliteit is op de rechte stukken is goed te noemen. In de bochten - en vooral dan in halfnatte c.q. halfdroge omstandigheden - geeft de Bandit wat minder vertrouwen. De combinatie van de (zachtere) vering en gemonteerde Dunlop banden zorgt naar onze mening dat de Suzuki kan gaan zoeken naar de juiste koers. In de bochten is nog wel een redelijke ruimte voordat de slijtbouten het asfalt raken.
Kopje koffie
Het asfalt wordt het eerst geraakt door de CBF, of beter gezegd door de slijtbouten van de CBF waarbij ook andere uitstekende delen snel dichtbij het asfalt komen. Het voordeel van het circuit is wel dat er geen oneffenheden zijn, waardoor de erg zachte vering zich nog redelijk goed houdt maar het is zeker geen sportafstelling. Ook het neutrale sturen en de gekozen koers volgen komt bij circuitgebruik weer naar voren.

Net zoals bij de Bandit zijn de remmen niet afgestemd op circuitrijden. In tegenstelling tot de andere twee, gaat er ook ogenschijnlijk veel meer rust uit van het rijden op het circuit met de CBF. Het gemak van het rijden en soepele gedrag ga je er veel minder snel echt voor zitten, terwijl je - zo kenmerkend Honda - toch snel je rondjes draait. Het is maar net wat je smaak is, maar het gemak waar je de CBF mee rijdt, gaf mij persoonlijk minder 'rijbeleving' wat zeker op het circuit tot uiting komt. Om overal te komen waar wij tijdens deze test zijn geweest, ben je al snel aangewezen op het meenemen van de nodige spullen. Wat dat betreft zitten de motoren aardig op één lijn. Onder het zadel is maar beperkte ruimte aanwezig, waardoor je voor meerdaagse trips al snel aangewezen bent op extra bagageruimte. Nu zijn voor alledrie de motoren koffers in het accessoirepakket aanwezig maar niet iedereen wil die die gelijk aanschaffen en dus blijft het - zoals bij ons - vaak bij tanktassen en bagage achterop binden. Alledrie zijn hierop berekend en dit ging dan ook redelijk goed alhoewel het bij de Fazer net iets meer aandacht vraagt.

De rekening
Het lijkt allemaal zo simpel. Je pakt de menukaart voor je en je kiest het meest lekkere gerecht uit. Lust je alles en worden je smaakpapillen door meerdere gerechten gestreeld en geprikkeld dan wordt de keuze al een stuk lastiger. Bij het maken van een keuze tussen de Honda CBF1000, Suzuki Bandit 1200S en de Yamaha FZ1 Fazer zou je wel eens voor dezelfde lastige beslissing kunnen komen te staan. Drie motoren met meerdere en dezelfde smaken en toch ook weer een eigen 'bite'.


Ligt je smaak vooral op het sportieve vlak, dan zal de keuze misschien minder lastig zijn. De Fazer heeft de meest sportieve aspiraties van de drie en de prestaties van de Fazer zijn dan ook het hoogst op dit vlak. Daarintegen scoren de Bandit en de CBF wat hoger op het het "all purpose use" gebied. Minder uitblinken op één of een paar dingen, maar wel gemakkelijker op meerdere of alle vlakken presteren. Met daarbij de nodige aandacht voor ergonomie en comfort. Opvallend is dan wel weer dat juist op het gebied van comfort de Fazer misschien zelfs nog wel beter uit de bus komt. Komt het op rijgemak en souplesse aan dan scoren de Bandit en CBF toch weer wat meer. Worden deze twee onderling vergeleken dan is de vering van de Bandit beter, terwijl de CBF betere remmen heeft. Met een krachtiger beleving - met name onder in de toeren - voelt het allemaal wel net wat 'spannender' aan op de Bandit. Tot slot is er nog één aspect dat van redelijk belang is om een 'conclusie' te trekken, namelijk de prijs van dit alles. Zeker bij Suzuki is dit een speerpunt, want met een kreet van 'maxium value' geven ze zelf aan dat ze gaan voor veel waar voor weinig geld. Misschien niet kunnen c.q. willen uitblinken op de verschillende punten, maar wel op alle punten een voldoende scoren. En dat lijkt goed gelukt. Met een prijskaartje van net geen 9.000 euro is de Bandit de goedkoopste van de drie. Kies je voor de ABS uitvoering dan zit je ongeveer op de aanschafprijs van de CBF zonder ABS. Met ABS gaat de Honda over de 10 heen, maar zeker nog steeds scherp geprijsd. En de Fazer, tja die lijkt op dit punt de slag te missen. In vergelijking valt de Yamaha duur uit, bijna 3.000 euro verschil met de Bandit zonder ABS. Daarvoor krijg je wel weer meer sportieve aspiraties, volledig instelbare vering en betere remmen. Of dit prijsverschil het waard is ligt dan wel weer aan jezelf aangezien de Bandit voor dit soort motorfietsen en het 'normale' gebruik ook gewoon voldoet.

Honda CBF1000
Souplesse
Rijgemak
Brede vermogensafgifte


Grondspeling
Vering
"Beleving"


Suzuki Bandit 1200S
Koppel bij lage toeren
Souplesse
Prijs


Remmen
Windbescherming
Bochtenstabiliteit


Yamaha FZ1 Fazer
Sportieve karakter
Vering en remmen
Ergonomie


Prijs
Gasrespons
Verbruik

De mening van...

Robert-Jan Dijkman
Het is zoals een ooit groots cabaretier eens zei: "Ik hou van dikke paarden, dunne paarden, grote paarden, kleine paarden, maar ook van zwarte paarden met een witte punt op hun kop! Ja, daar hou ik van." En dat is waarin ik deze moderne toerbuffels mee ga vergelijken en op één staat de Fazer van Yamaha. Het strijdros van een ridder, hoog edel hard als een rots. Ook in het uiterlijk, machtige voorpoten volledig instelbaar, een hard zadel, goed om op te schuiven in "de strijd" en hard genoeg voor de comfortabele lange ritten. Een alleskunner wachtend op jou, elk commando is goed om de concurentie te verpletteren. Hij heeft alles mee, een goed stijf frame, goede banden om alles in goede banen te leiden en verder heeft hij alle leuke dingen van de R1 meegekregen, zoals de remmen. Een beetje agressief met de sporen maar met een helder hoofd goed onder controle te houden.

Op twee staat de CBF van Honda, de all rounder, het shetland pony"tje, laag bij de grond zodat je niet supersnel de bocht om kan omdat je anders alles aan de grond rijdt, maar sterk genoeg om je overal doorheen te trekken met een machtig koppel zodat je het schakelen eigenlijk verleert op de lange ritten. Net zoals de Shetlander misschien niet het mooiste paard maar wel trouw en goed, met een "stamboom" waar je u tegen zegt. Niet het beste zadel maar wel gewoon goed en ABS om de veiligheid te verhogen. Alles is aanwezig op een goede manier maar zoals alles in zijn stamlijn zonder de echte edge...

En de Bandit op drie, de oudgediende zoals het strijdros van Du Guesclin sterk ervaren en dapper genoeg om zijn kolos van een baas overal heen te brengen. Niet de mooiste, zeker niet de snelste maar wel gewoon goed in alles. Stiekum wachtend om vervangen te worden door het cadeau van de koning, maar zich niet zomaar gewonnen geven, onderwijl alles uit de kast van zijn good old carbs halend. Alles honderd procent in orde maar absoluut niet op de sportieve leest geschoeid.



Arco van Akkeren
Moet ik één van deze drie motoren nou als winnaar gaan uitroepen? Drie motoren in een zelfde segment maar toch onderling zo verschillend met ieder zijn positieve en negatieve aspecten. Een mening over iets hebben is natuurlijk zo subjectief als wat en heeft alles te maken met je eigen smaak of zienswijze. Neem laatst het Eurovisie songfestival. Had iemand ooit verwacht dat een band als Lordi zou winnen? Nee, natuurlijk niet! Maar ze wonnen wel omdat "men" meende dat het goed was. Speelden ze het beste lied, zongen ze het mooist of hadden ze de beste act?

Als ik dit zou betrekken op de drie geteste motoren en ik begin bij de Honda dan heeft die misschien wel de beste act. Een cliché misschien, maar neem plaats op een Honda, ga er mee rijden en je weet direct: dit is goed, hier is over nagedacht. Alles zit waar het hoort te zitten, funcioneert zoals het hoort te functioneren en het rijdt zoals het hoort te rijden. In eerste instantie geen wanklank. Of toch? Ja, natuurlijk, er is altijd wel iets te mekkeren. De zithouding is truttig (maar wel heel lang vol te houden), de zachte vering breekt je op als je wat door rijdt, de snelheidsmeter is niet makkelijk af te lezen (getallen staan aan de binnenkant) en de voetsteunen zitten in de weg als je wat flitsender wilt sturen. En dat is jammer want sturen doet hij prima! Lekker op rotondes aan rijden en vanuit de heupen die "verkeerdoceerpunten" ronden. Oh wat gaat dat makkelijk en soepel. Het uit de Fireblade stammende blok is behoorlijk teruggetuned, zeg maar afgeknepen, ten behoeve van een sterk middengebied. Dat is gelukt, maar van mij hadden ze een paar paarden extra mogen laten zitten want nu is de koek wel erg snel op.

De Suzuki speelt het beste lied en misschien komt dat wel door de carburateurs. Wat een souplesse heeft deze machine! Niet zo gek dat een vijfbak genoeg is. Het blok is natuurlijk een oude bekende en door en door betrouwbaar. Dat geldt in principe voor de hele fiets waardoor het geheel erg vertrouwd over komt. Hij heeft niet het modernste uiterlijk maar ik kan er mee leven. Vooral de update met het nieuwe kuipje en deze kleurstelling doet het goed. Jammer is dan weer dat bijvoorbeeld de voorkant (lees: voorvork) geen update heeft gehad. Als het wat sneller gaat kan de voorkant (samen met de remmen) het niet bijhouden en dat, in combinatie met de gemonteerde banden, schept geen vertrouwen, zeker niet als het nat is. Als hij van mij zou zijn gingen er andere veren in en andere banden om, dat zou helpen de zaak in balans te houden. Verder ben ik positief over de bandiet, zit goed, rijdt goed. Vooraf was ik sceptisch. Zo"n oud beestje, zal wel niet zoveel voorstellen. Maar dat pakte anders uit. Na een aantal malen wisselen stapte ik graag op de Soes en gaandeweg ging ik hem stiekum nog mooi vinden ook.

En dan de Yamaha. Wat een beest, wat een vermogen, wat een huil uit die (naar mijn mening) fraaie uitlaat. De Fazer zingt écht het mooist! Hij heeft de sportiefste zithouding, stoer en actief. En zo moet je hem ook rijden. Is hij dan geschikt voor alledag? Ja hoor, tenzij je zwakke knieën hebt. Hij is zo heerlijk wendbaar, zo flitsend, zo stabiel, je blijft er op rijden. Niet zo gek natuurlijk met een R1 frame (en blok). Dat het verbruik (wat) hoger ligt dan bij de andere twee doet daar niets aan af, fun mag een prijs hebben en ik heb nog nooit motorrijders horen klagen dat hun machine teveel verbruikt. En fun heb je op de Fazer, behalve als je er een circuitdag mee zou willen doen. Het kan exemplarisch zijn maar de aan/uit gasreactie is niet van deze wereld en erg jammer. Op de openbare weg merk je daar trouwens niets van.

Maar om nou een winnaar aan te wijzen? Dat blijft toch een kwestie van smaak, je eigen mening zeg maar. Als geld geen rol speelt (maar dat doet het altijd) zou mijn eerste keus de Yamaha Fazer zijn. Een heerlijke machine met een mooi, modern, uiterlijk met goede vering, remmen en uitstekende stuureigenschappen. En die huil als je de toerenteller richting rood jaagt! Tweede keus zou de Suzuki Bandit worden. Een beetje oud, maar wel lekker. Heerlijk soepel blok en met wat kleine aanpassingen aan vering en banden een prima motor. De Honda CBF1000 blijft dan als derde keus over. Geen slechte motor, zeker niet. Maar hij is mij teveel alledaags, te gewoon. Voor dat doel, elke dag motor rijden, is hij dan weer wel prima geschikt. En Lordi? Ik vond het schitterend, maar dat is mijn mening.



Edwin Loos
Het is wel vaker lastig om een top drie samen te stellen, maar in dit geval al helemaal. Vraag me op een later tijdstip en het kan maar zo zijn dat de volgorde weer veranderd is. Het is maar net waar de nadruk op wordt gelegd, wat de punten zijn waar op beoordeeld wordt. Blijven we in de sfeer van gerechten, dan is er toch al weinig dat ik niet lust en er is veel dat ik lekker vind. Niet voor niks dat ik vaak in een restaurant met een grote kaart moeite heb om een menu samen te stellen.

De eerste keus zal dan waarschijnlijk toch de Bandit worden. Een echte all purpose motorfiets met een zeer aantrekkelijk prijskaartje. Zeker niet de beste van de drie op meerdere vlakken, maar wel degene die bijna voor alles te gebruiken - het all purpose use waar alledrie de fabrikanten zich ook op richten - met daarbij ook nog de nodige beleving. Waar de kracht van het blok onder in de toeren zeker een debet van is. De remmen zouden bij sportief gebruik zeker beter mogen en ook de combinatie van vering en banden heeft het dan wat moeilijker. De banden zou ik toch waarschijnlijk al wat sneller wisselen, vooral door het gedrag in halfnatte omstandigheden.

Voor de tweede plek is het al helemaal stuivertje wisselen, waar de Honda CBF1000 momenteel zich op bevindt. Vergelijkbaar met de Bandit wat betreft het multifunctionele gebruik. Door het gemak waarmee gereden wordt ontbreekt het voor mijzelf net aan de beleving, vooral als er iets sportiever gereden wordt. Wat voor mij wel weer bij de Bandit aanwezig was. Terwijl anderzijds het relaxte karakter wel weer past bij het soort motorfiets. Het comfort van de vering bij oneffenheden was een stuk minder en lekker zitten deed ik op dat soort momenten niet. Ook het doorzitten zorgde dat ik soms blij was als we weer van motor wisselden. Nu heeft de Honda wel de meeste instelmogelijkheden op het gebied van ergonomie dus misschien dat dit vervalt als alles op mijn voorkeur ingesteld wordt. Maar ja, in de testperiode ontbrak het aan de tijd om dat te proberen. Ook de prijs voor de CBF maakt het toch een zeer aantrekkelijke motor.

En dan blijft voor de Fazer de derde plek over. Eigenlijk vreemd want op veel punten was dit toch de beste motor: de remmen, vering, ergonomie, wegligging en sportieve karakter. Niet alleen met de prestaties voert de Fazer de boventoon, ook met de aanschafprijs. Of dit in verhouding staat met elkaar is iets dat persoonlijk is, maar voor mij is het verschil tamelijk hoog. Met de lijn doortrekken van het all purpose use, scoort de Fazer minder in vergelijking met de andere twee. Vooral omdat de Fazer toch om wat meer toeren vraagt en actievere rijstijl. Minder 'gemakkelijk' om relaxed te rijden en daarbij een zeer gevoelige gasrespons. Met de motorfietsen in deze categorie verwacht ik een lager verbruik dan dat de Fazer heeft. Maar als ik morgen weer zin heb in een ander gerecht - iets pittiger - dan staat de Fazer bovenaan.

Technische gegevens




Merk/Model Honda CBF1000 ABS Suzuki Bandit 1200S Yamaha FZ1 Fazer

Motor
Type Vier-in-lijn Vier-in-lijn Vier-in-lijn
Koelsysteem Vloeistof Lucht/olie Vloeistof
Cilinderinhoud 998 cc 1157 cc 998 cc
Boring x slag 75x56,5 mm 79,0 x 59,0 mm 77,0 x 53,6 mm
Compr. verh. 11,0:1 9,5:1 11,5 : 1
Klepaandrijving DOHC, 4 kleppen per cilinder DOHC, 4 kleppen per cilinder DOHC, 5 kleppen per cilinder
Ontsteking Digitaal Digitaal Digitaal
Starter Elektrisch Elektrisch Elektrisch
Benzinetoevoer Injectie Carburator Mikuni BSR36 Injectie
Smering Wet sump Wet sump Wet sump
Vermogen (opgave) 98pk @ 8000tpm 98pk @ 8500tpm 150pk @11000tpm
Koppel (opgave) 97Nm @ 6500trpm 92Nm @ 6500tpm 106Nm @ 8000tpm

Transmissie
Aantal versnellingen 6, constant mesh 5, constant mesh 6, constant mesh
Primaire reductie Tandwielen Tandwielen Tandwielen
Finale reductie o-ring ketting o-ring ketting o-ring ketting
Koppeling Nat, meervoudig platen Nat, meervoudig platen Nat, meervoudige plaat

Chassis
Frame Mono-backbone, rectangular-section steel tube Stalen wiegframe Gegoten aluminium, "diamond-shaped"
Wielbasis 1.483 mm 1.480 mm 1.460 mm
Balhoofdhoek 26º 25º3" 25 graden
Naloop 110 mm 104 mm 109 mm
Vering voor 41mm cartridge telescoop vork, niet instelbaar 43mm telescopisch, SHOWA beperkt instelbaar 43mm Upside down telescoop, instelbaar
Vering achter Pro-link met gasgevulde HMAS demper, beperkt instelbaar SHOWA mono link, veervoorspanning en uitgaande demping instelbaar Swingarm met link, instelbaar
Veerweg voor 120 mm 130 mm 130 mm
Veerweg achter 120 mm 136 mm 130 mm
Voorrem Dubbele schijf 296mm, 4-zuiger remtang (3-zuiger ABS) Dubbele 310mm schijf, 4-zuiger remtang Dubbele 320 mm schijf, 4-zuiger remtang
Achterrem Enkele schijf 240mm , 1-zuiger remtang (3-zuiger ABS) Enkele 240 mm schijf, 1-zuiger remklauw Enkele 245 mm schijf, 2-zuiger remtang
Voorband 120/70 17" 120/70 17" 120/70 ZR17
Achterband 160/60 17" 180/55 17" 190/55 ZR17

Afmetingen
Lengte 2.176 mm 2.130 mm 2.140 mm
Breedte 827 mm 790 mm 770 mm
Hoogte 1.175 mm 1.235 mm 1.205 mm
Zadelhoogte 795 mm ±15mm 785 mm / 805 mm 815 mm
Grondspeling 130 mm 130 mm 135 mm
Drooggewicht 220kg(ABS 228kg) 215kg(ABS 219kg) 204kg
Tankinhoud 19 liter 20 liter 18 liter
Reserve 4 liter n.b. 3,4 liter

Algemene gegevens
Klein rijbewijs Nee Nee Nee
Garantie 2 jaar 2 jaar 2 jaar
Adviesprijs NL (ABS) € 9.490 (€10.190) € 8.990 (€9.590) €11.799
Adviesprijs BE (ABS) € 8.390 (€8.990) € 8.500 (€9.000) €10.990
Importeur NL Honda Nederland B.V. Nimag Yamaha Motors NL
tel: 020-7070000 tel: 0347-349749 tel: 020-6546000
www.honda.nl www.suzuki.nl www.yamaha-motor.nl

De Motorfreaks film van de multitest toursport zien? http://www.motorfreaks.nl/2006/multites ... ort-8.html Klik op play!
Plaats reactie